|
|
|
|
| Değerli grup başkanı, kıymetli yöneticiler, sevgili öğretmenler hepinizi saygıyla selamlıyorum. Önce bir anlaşalım birçok anlamda zorluk yaşıyoruz. Bir, öğretmenlerin karşısında konuşmak zordur. İki, bu kadar konuşmadan sonra algımız düştü ben kısa tutacağım sizde sabırla dinlerseniz başarıyla sonuçlandırırız. |
|
Kırk gün milli eğitime hizmet etmiş, geçen gün aramızdan ayrılan kayınvalidem Türkiye’nin ilk bayan ilköğretim müdürü, Türkiye’nin ilk bayan il milli eğitim müdürü. Onu huzurunuzda rahmetle anıyorum, bir minnet borcunu burada ifade ediyorum.
Benim büyük oğlum Aykut, ilkokuldayken bir ara sınıftan soğumuştu. Sıkıştırdık şunları söyledi,” Ben niye okula gideceğim ki. Öğretmenime sordum evlerinde bilgisayar yok bizde var, gazete okumuyormuş biz bir sürü gazete okuyoruz, bizim evde dergiler var ama öğretmenin evinde yokmuş, bizim evimizde kütüphane var öğretmenlerimizde yokmuş. Ben öğretmenden çok şey biliyorum okula niye gideyim. “ dedi.
12 Eylül öncesini hatırlayan var mı? Benim yaşımdakiler öğretmen olanlar bilirler. Ben o zaman bu ülkede yöneticiydim bir terörist polis karikatürü vardır. Polis yürüyor, terörist koşuyor. Polis koşuyor, terörist bisiklete biniyor. Polis bisiklete biniyor, terörist motosiklete biniyor. Polis motosiklete biniyor, terörist taksiye biniyor. Polis taksiye biniyor, terörist uçağa biniyor ve yetişemiyor. Yani çağın bu kadar çok hızla yetişiyor, ağaçlar o kadar hızla gelişiyor ki koşarak bu çağın ağaçlarını kullanmak, yetişmek gerekiyor.
Ulu önder Mustafa Kemal Atatürk ve arkadaşları Cumhuriyeti kurdukları zaman çok temel bir problemleri vardır. Anadolu aydınlanması. Bakın o dönemde nüfusumuz yaklaşık on milyara yakın ve Anadolu baştan sona eğitimi muhtaç yani yeni bir alfabe ve yeni bir harflerden başlayan bir eğitime muhtaçtır. Bunu kim yapacak öğretmenler yapacak işte anaokulundan tutun okuma yazma kim biliyorsa hemen elinden tutmuşlar getirmişler sınıfta öğretmen yapmışlar bugün .. ya da profesör dediğimiz o basamaklar arasında her kademede öğretmen bu ülkede hizmet etmiş. Peki, bugün Anadolu aydınlanması kapandı mı? Hayır. Bugün hala anadolu aydınlanması devam ediyor. Kim yapacak yine tek yapacak biri var o da öğretmen. Öğretmenin çok tanımı vardır. Eli öpülesinden eli tutulasına kadar, kutsallıktan anormalliğe kadar ama pek çok tanımlarda hepsinin ortak tarafı bütün ülkelerde olduğu gibi her ülkedeki öğretmenin ortak tanımı aynı. Mesela milli gelirimizin yirmi beş binin üzerinde olduğu toplumlar milli gelir üzerine kişi başına bin doların altında olan toplumlar bile olsa yine öğretmenlerin bir ortak tanımı var. Nedir o? İdealist olmaları. İdealistten başka öğretmen tanımayan oturmuş başka bir kelime bulamıyor. Ve öğretmen gerçekten bugünün değil yarının mesleğidir. Bugün içinde yaşar ama işi gücü yarındır. Çünkü malzemesi yarın a lazım olacak bir malzemedir ve yarına hazırlar. Dolayısıyla öğretmen her türlü zorlukları her türlü şartları her türlü durumların ötesinde bunları aşan bir kişiliğe sahiptir.
Öğretmenin en önemli vasfı bence emin olmasıdır. Değerli öğretmenlerim hiçbir şeyin bizde veliyiz, bizde çocuk sahibiyiz, sizlerde çocuk sahibisiniz. Hangi mesleğe bir anne gözü gibi baktığı, gözüne bakarken kıyamadığı yavrusunu götürüp teslim eder. Öğretmen dışında kime teslim eder. Hiçbir meslek mensubuna teslim etmez. İşte öğretmen bu derecede emin sıfatına sahip bir meslek mensubudur ve öğretmen aynı zamanda ülkesinin, toplumunun, insanlığının değenlerini yaşar ve söylediğim gibi öğretmen hep kendini geleceğe hazırlayan bir insandır.
Öyleyse bu işin ilk adımı öğretmenin kendisini tanımasından geçiyor. Artık Amerika’yı keşfetmeye gerek yok insanların kendisini tanıması için çok çalışmaları var. Bunları açıp bakabilirsiniz. Bugün en çok kabul gören kendini tanıma yöntemi güçlü yanların zayıf yanların, içinde bulunduğu ortamdaki tehditler, benim önümdeki fırsatlar öğretmen bunları oturup önüne serdiği zaman kendini tanır.
Öğretmen aynı zamanda sistemli biçimde yaşadığını kabul etmelidir. Aile, iş, setsem, okul, okul çevresi, toplum, mahalle, köy, il, ilçe hepsi bir sistemdir. Öğretmen bunların içindi vardır. Bunlardan etkilenir ve bunları etkiler. Öğretmen çevre bilinciyle mutlaka yaşamalıdır. Ailesi, sosyal ortamı, eğitim çevresi toplumu öğretmen için birer çevredir ve bu çevre içerisinde var olmaktadır, şekillenmektedir.
İşte öğretmen böyle bir yapı içerisinde amaçları olan, hedefleri olan bir insandır. Ve öğretmenin hedef kitlesi vardır. Kimdir hedef kitlesi, öğrencilerimizdir. Şöyle düşünün değerli öğretmenlerim. Bir sınıfa giriyorsunuz sınıf sayısını otuz beş düşünün. Sınıfa girdiniz otuz beş kişiyi yönetiyorsunuz. Otuz beş kişiyle neleri yönetiyoruz bir düşünün. Bu ülkede otuz beş kişilik bir aile var aile reisisiniz, otuz beş kişilik bir köy var köyün muhtarısınız, otuz beş kişilik mahalle var mahalle muhtarısınız, otuz beş kişilik kurum var kurumun yöneticisisiniz, otuz beş kişilik şirket var şirketin yöneticisiniz, otuz beş kişilik üniversite bölümleri var üniversite bölümü yöneticisisiniz. Bakın otuz beş kişiyi küçümsemeyin otuz beş kişi sizlerinde aklına gelen pek çok örgüt ve toplulukların açısından baktığınızda lider olmaya, yönetmeye mahkûm bir meslek bir mensubusunuz. Bunu görmeniz lazım.
Peki, bu şartlarda öğretmen ne oluyor? İşte bu şartla üzerini öğretmen üzerine az önce değerli hocalarımızın da aktardığı gibi sorun alanları var. Bakın bizim okuduğumuz çağ, ben 1960’lı yıllarda bu ülkede ilkokul ve ortaokul okudum hatta 70’li yılarlıda katabiliriz. Değerli öğretmenlerim o yaştaki öğretmenler hatırlar öğretmenlerimiz yediğimize karışırdı, içtiğimize karışırdı, evde hangi saatte yattığımıza karışırdı, kitap okumamıza karışırdı, sinemaya gitmemize karışırdı, sokağa çıkmamıza karışırdı yani öğretmen toplumdaydı, mahalledeydi, sokaktaydı, evdeydi. Bugün ne oldu? Öğretmen toplumdan çekildi, caddeden çekildi, sokaktan çekildi, sınıfın bahçesinden çekildi, okulun koridorlarından çekildi ve kendini bir üniversite hocası gibi hissediyor yani çocuğun eğitimi beni ilgilendirmez noktasına kadar geldi. Bu dediklerimi yanlış anlamayın bunlar benim tespitimdir. Ben bunu gözlerimle gördüm. İstanbul’da atmış kişilik bir sınıfta yani ilkokulda sınıf öğretmeni sabahtan akşama kadar derse giriyor. Bende tesadüfen ismini sordum öğretmen öğrencinin ismini bilemedi. Çok ters değil mi. Öğretmene bunu sorduğumda öğretmen,”benim öğrencinin ismini bilme zorunluluğum yok.”dedi. Evet doğrudur hiçbir yerde öğretmenin öğrencinin ismini soy ismini bilme zorunluluğu yok ancak o öğrenciyi yetiştirmek üzere bir sorumluluğu var. O öğrenciyi yetiştirirken iletişim kurmak şart değil midir? İletişim kurmadan bilgi aktarılabilir mi? Aktarılamaz.
Sonuç olarak şunu söylim bu proje bağlamında son sözlerimi söylüyorum. Öğretmen sınıfa geri dönmelidir. Yani öğretmen artık sınıfta liderlik yapmalıdır. Öğretmen toplumuna geri dönmelidir. Yani öğretmen artık bir toplumda aydın bir önder olarak eski rolünü tekrar almalıdır. Bunlar nasıl olacak? İşti böyle projelerde çalışmaları olacak.
Bu projede emeği geçen başta milli eğitim bakanlığımız ve değerli temsilcileri olmak üzere, projeye ilham veren Isparta, Adana illerimizdeki değerli hocalarımıza ama ilkadım ilçesinde ilçe bütünlüğünde, projeyi bir ilçe projesi olarak başlatan ilkadım ilçemizdeki milli eğitim müdürümüzden tutun öğretmenlerimize kadar herkese fakat en önemlisi sizlere sonsuz teşekkürlerimi ediyorum. Bu projenin başarılı olduğuna inanıyorum, bütün Türkiye’ye ilham verme temennisiyle hepinize saygılarımı sevgilerimi sunuyorum. |
|
| Konuşmalar İle İlgili Diğer Başlıklar |
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
